Merhaba Anneciğim;

Nasılsın? Ben iyiyim. Dünyaya gözlerimi açmama az bir süre kaldı. Amacım seni üzmek değil, ama şimdiden bunu bilmen gerekiyor.

Dünyaya gözlerimi açtığımda birileri benim için ''eksik'' diyecekler sana, ''özürlü'' diyecekler. Oysa ben senin dışında kimseden özür dilemeyeceğim.

Özür diliyorum Anne! Umut ettiğin beklentilere cevap veremeyeceğim. Sırf benim yüzümden seni de dışlayacak almayacaklar aralarına. Komşu, eş dost toplatılarına, piknik davetlerine, kutlamalara çağırmayacaklar.

Özür diliyorum Anne!

Belki bu anlamda zaman zaman kırılacak o güzel gönlün. Göstermeyeceksin üzüntünü, gizli gizli ağlayacak, isyan edeceksin belki. Ama biliyorum ki benden hiç vaz geçmeyeceksin. Benden sakın vazgeçme Anne! Ve en önemlisi bana herhangi bir engelim yokmuş gibi davran. Diğer bütün çocuklar gibi herhangi bir şeyi talep ettiğimde ''hayır'' de bana! Bana sakın acıma Anne ve beni mutlu etmek için istediğim herşeyi yapma hatasına sakın düşme! Çünkü ensemizde gezen ölüm bir gün seni alırsa benden herkes senin kadar sevgi dolu ve merhametli olmayacak.

Sakın ola umutsuzluğa ve suskunluğa düşme Anne! Israrla ve defalarca anlat herşeyi bana, vazgeçme! Emin ol zaman içinde öğreneceğim. Acıyarak, üzülerek değil, bana hep güzel güzel bak Anne! Öyle güzel bak ki ben de kendime, hayata öyle güzel güzel bakayım. Kızman gerektiğinde kız ama hiç küsme bana olur mu Anne!

Sevgilerimle...