1857 yılında ABD'nin New York kentinde kadınların erkeklerle eşit haklara sahip olmak yolunda verdiği savaşın ilk mücadele yılıdır.
Bir diğer boyutuyla 8 Mart, emekçi kadınların sömürüye karşı mücadele günüdür. Yani ırkçılığa, milliyetçiliğe, ulusal baskıya karşı yürütülen her türlü mücadelede canı pahasına yer almış kadının, kadınların günüdür.
Ve kadınların özgürleşme mücadelesinin kutlandığı bugün de her şeyden önce bir insan olarak, bir kadın olarak,bir anne olarak dünyada en yaygın, ancak en az cezalandırılan kadına karşı şiddete değinmek istiyorum.
Yaklaşık 113 ile 200 milyon arasında kadın demografik olarak 'kayıp' görünmekte.
Erkek çocuğunun kız çocuğuna tercih edilmesi yüzünden ya doğar doğmaz öldürülmüşler yada erkek kardeşleriyle vede babalarıyla eşit derecede gıda ve tıbbi olanaklara ulaşamamışlardır.
Fuhuşa zorlanan kadınlar yani cinsel kölelik kazancına maruz bırakılan kadınlardan elde edilen gelir yılda on iki milyar dolardır.
En az üç kadından biri dövülmüş, cinsel ilişkiye zorlanmıştır.
Ev içi şiddet ise; bölge, kültür, etnik köken, eğitim, sınıf ve din ne olursa olsun kadınlara karşı, en yaygın suistimal şeklidir.
İşte bu yüzden diyorum ki; hiç bir hak, bir başkasına ait olan hakkı gözardı edemez, yok sayamaz.
Ve bu yüzden diyorum ki; Kadın yaşamdır, yaşama kıymayın.
Bu şiirimi dünya üzerinde ki acıyan, acıtılan, yaşayan, yaşarken öldürülen, kıyılan, katledilen tüm emekçi kadınlarımıza armağan etmek istiyorum....
Kadınım ben
yüzyılın destanı
yüreğimde ovaların mahzen serinliği
ellerimde kır menekşesi
kadınım ben
sizden önce büyüdüm
büyüttüm toprağı
avuçlayıp harman ateşini
sevdasına sürenim ben
kadınım ben
bozkırda yetişen
kırılan bazen dalı, yaprağı
sonra yeniden yeşile çalan
kadınım ben kendi masalında doğup, büyüyen
telaşlı martıların çığlığıyla
mavi gecelere kucak dolucu yıldız toplayan
kadınım ben
bir kenarında raks eder meleklerim
diğer yanımda şaha kalkar şeytanlarım
ateş olur yakarım
su olur boğarım zamanı
ben kadınım
küçük bir kız çocuğu
kar olur yağarsan, üşür ellerim
güneş olur doğarsan, ısınır gülüşlerim
ben kadınım
kadınım ben...
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Web.tv
Sosyolog Neslihan KARAYILAN
8 MART DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ
1857 yılında ABD'nin New York kentinde kadınların erkeklerle eşit haklara sahip olmak yolunda verdiği savaşın ilk mücadele yılıdır.
Bir diğer boyutuyla 8 Mart, emekçi kadınların sömürüye karşı mücadele günüdür. Yani ırkçılığa, milliyetçiliğe, ulusal baskıya karşı yürütülen her türlü mücadelede canı pahasına yer almış kadının, kadınların günüdür.
Ve kadınların özgürleşme mücadelesinin kutlandığı bugün de her şeyden önce bir insan olarak, bir kadın olarak,bir anne olarak dünyada en yaygın, ancak en az cezalandırılan kadına karşı şiddete değinmek istiyorum.
Yaklaşık 113 ile 200 milyon arasında kadın demografik olarak 'kayıp' görünmekte.
Erkek çocuğunun kız çocuğuna tercih edilmesi yüzünden ya doğar doğmaz öldürülmüşler yada erkek kardeşleriyle vede babalarıyla eşit derecede gıda ve tıbbi olanaklara ulaşamamışlardır.
Fuhuşa zorlanan kadınlar yani cinsel kölelik kazancına maruz bırakılan kadınlardan elde edilen gelir yılda on iki milyar dolardır.
En az üç kadından biri dövülmüş, cinsel ilişkiye zorlanmıştır.
Ev içi şiddet ise; bölge, kültür, etnik köken, eğitim, sınıf ve din ne olursa olsun kadınlara karşı, en yaygın suistimal şeklidir.
İşte bu yüzden diyorum ki; hiç bir hak, bir başkasına ait olan hakkı gözardı edemez, yok sayamaz.
Ve bu yüzden diyorum ki; Kadın yaşamdır, yaşama kıymayın.
Bu şiirimi dünya üzerinde ki acıyan, acıtılan, yaşayan, yaşarken öldürülen, kıyılan, katledilen tüm emekçi kadınlarımıza armağan etmek istiyorum....
Kadınım ben
yüzyılın destanı
yüreğimde ovaların mahzen serinliği
ellerimde kır menekşesi
kadınım ben
sizden önce büyüdüm
büyüttüm toprağı
avuçlayıp harman ateşini
sevdasına sürenim ben
kadınım ben
bozkırda yetişen
kırılan bazen dalı, yaprağı
sonra yeniden yeşile çalan
kadınım ben kendi masalında doğup, büyüyen
telaşlı martıların çığlığıyla
mavi gecelere kucak dolucu yıldız toplayan
kadınım ben
bir kenarında raks eder meleklerim
diğer yanımda şaha kalkar şeytanlarım
ateş olur yakarım
su olur boğarım zamanı
ben kadınım
küçük bir kız çocuğu
kar olur yağarsan, üşür ellerim
güneş olur doğarsan, ısınır gülüşlerim
ben kadınım
kadınım ben...