Toplum öyle bir hale gelmiş ki herkes gergin. Yan yana geldiklerinde bile sürekli tartışma halindeler. Tartışma konusu olmayan hiçbir mecra ve konu yok. Öncelikle siyaset, işlerin kesatlığı ve beklentiler. Aynı görüşteki insanlar bile kavga içinde. Öyle bir hava var ki hem gergin, hem mutsuz, hem de umutsuz. Herkes sıkıntı içinde. İnsanımız pimi çekilmiş bomba gibi. Önceden kamera şakaları yaparlardı şimdi yapsalar muhtemelen öldürürler. Toplum çok gergin. Bu durumdan maalesef ülkenin içinde bulunduğu ekonomik sıkıntının payı oldukça büyük

KURAL DEĞİŞMEZ

Türkiye'de kural değişmez herşey iş işten geçtikten sonra gündeme gelir ve sonrada unutulur. Deprem olunca evlerin sağlamlığı, Yangın olunca uçaklar, itfaiyeler hatırlanır. Hiç bir olaydan ders çıkarıp ileriye dönük bir önlem alınmaz hep ayni tablo.Hiçbir pişmanlık, iş işten geçtikten sonra duyulan pişmanlık kadar acı değildir.

KURBAN VE DERİN DONDURUCU

Kurban bayramı geliyor sanki herkeste derin dondurucu telaşı başlamış gibi saat başı TV'lerde derin dondurucu ve başta kızılay olmak üzere derneklerde vekaleten kurban bağışı reklamı var. Vatandaş kurban alamıyor ve birileri çıkıpta,kurban etinin yerinin derin dondurucu değilde ihtiyaç sahiplerinin sofraları olduğunu söylemiyor.

ZAMLARA DEVAM

Zamlar artık rutinleşti Her gün iğneden ipliğe herşeye zam geliyor, Böyle gelmiş, böyle gider diye diye

Suskun kaldığımız her olumsuz şey tavan yaptı

Boşuna dememişler atalarımız;

Zenginin gönlü olana kadar

Fakirin canı çıkarmış...

ÖLÜ SOYUCU

Türkçe'de "babasına rahmet okuttu" diye bir deyim vardır. Rivayete göre bu deyimin çıkış sebebi küçük bir kasabada bir "nebbaş" yani ölü soyucu varmış.

Her gün cenazeleri izler ve o gece taze gömülmüş ölülerin kefenlerini soyarmış. Gel zaman git zaman nebbaş hastalanmış, ağırlaşmış, yaptıklarından pişmanlık duymaya başlamış Arkamdan kimse rahmet okumayacak, beni hayırla kimse anmayacak diye üzülmeye başlamış. Nebbaşın oğlu, merak etme baba, ben seni hayırla andıracağım diye cevap vermiş.

Nebbaş ölmüş. Tabi hiç kimse rahmet okumamış kendisine. Nebbaşın oğlu babası gibi başlamış nebbaşlığa. Ancak oğul, soyduğu ölülerin arkasına bir de kazık sokuyormuş.

Kasabalılar başlamışlar babası için rahmet okumaya ve, Allah rahmet eylesin, o da ölüleri soyardı ama, hiç değilse arkalarına kazık sokmazdı, demeye...