İnsan hayal kırıklığına uğrar, canı yanar üzülür. İnsan çaresiz kalır, görülmez, yargılanır, utanır, bu sefer dünyaya alayına kızar. Öfke yaşaması güzel bir duygudur, acıtmaz, utandırmaz, endişelendirmez, güç verir. İnsan tüm bu duygularla baş etmek için, öfkeye tutunur.

İyi olmak için hatırlamak gerek. Öfkenin yanında sarılıp, sarmalanacak hangi duygu var? bir dönüp bakmak gerek.

Çünkü insan ancak kendisi ve diğerleri için üzülürse, kendisi ve diğerleri için endişelenirse, kendisinin ve diğerlerinin nasıl üzüldüğünün farkına varırsa ne yaşadığını ve neye ihtiyacının olduğunu anlar.

Unutulmamalı! hayat seçimlerden ibaret. Her kavşak aynı yöne gitmez ama her kavşaktan, bir diğer kavşağa yol alınabilir. Asıl olansa, seçimlerimize ortak olan kolektif kişilerin, seçimimizle hiç bir alakası olmadığını, olmuş gibi taktik ve strateji ile manipüle edildiğini görürüz.

''Seçim sizindi'' ve orada ki merkez de ''sizdiniz.''

Sonuç, ne kadar acı olursa olsun kendiniz de dahil, kimseyi suçlamayın! Yeterince çaba verirseniz bütün kavşaklardan dönebilirsiniz.

Çünkü bütün yollar Ona, Onda ki Biz' e çıkar.

Işığınız hiç bitmesin...