İnsanların ''egoist'' ve ''sevimsiz'' dar geometrisini anlamak istemiyorum.

Hayatın sonsuzluğuna inanan bu tip insanlar, kendi bencil duygularının kölesi olurlar yalnızca. Akılları ve vicdanları arasında masturbasyon yapmaktan vaz geçmezler. Bir mor menekşe'nin kederine sarılmak cazip değildir onlar için.

Oysa, ne kadar da narin, ne kadar kısa ve ne kadar aldatıcıdır hayat.

Ve hayat, bazen de kendini unutup, onaylamak, çoğalmak ve boyut kazanmaktır.

Denemek demek, yaşamak demektir.

Onun için diyorum ki; yalan söyleyecek kadar akıllı değilim. Onu aklımda tutmakla uğraşmam. Yalana kendimi inandıracak kadar da aptal değilim. Ve yine kendimi ateşe verecek kadar da vicdansız değilim.

Aklınız ve vicdanınız arasında süzgeç olmadan yaşamayı başardığınız yerde buluşalım...