Sevgi, bazen hüzünlü olabilme ve bu hüzünlü halimize tatlı tatlı gülebilmektir. Bazen çocukluk edip ve bu çocukluk halimizle eğlenebilmektir. Bazen de kendi serüvenimizin kahramanı olabilmektir. Ama her koşulda sevgi, hayatı güzel kılabilmek adına ortak bir çaba gösterebilmektir.

Güneşi seviyorsan geceyi de sevmelisin, denizi dalgalarıyla beraber sevmeyi bilmelisin. Sevebilmek için sevilebilmiş olmalı insan. Kişi korkarak kendini yaşıyorsa, yalnızca hayatı seyreder. Ne içine girebilir hayatın ne de içinde yaşayabilir.

O halde; hayatımızda tek gerekli olan şeyin sevgi olduğunu, beraber sevgi dolu paylaştığımız anlar için etrafımızdaki insanlara karşı minnettarlığımızı hatırlayalım. Büyük bir gülümseme ve kocaman bir kucak ile onlara, "seni seviyorum" diyelim.

Zamanın alaycı kavramına karşı tek kelime, "seni seviyorum..."