Bir duruşu olmalı insanın. İnançları ve o inançlar uğruna savaşları...

Sevgiyle bakmalı hayata, umutla.

Uzunca bir yol hayat aslında rengarenk, bazen alabildiğine siyah. Değil mi ki, adına yakışır bir renk olmak, bir renk seçmek kendine?

Yoruluruz bazen çıktığımız yollarda, ilk virajda yol almak isteriz. Korkarız belki de acıyan acıtan yanımızdan, korkarız yolun sonunda bizi bekleyenin ne olduğunu bilmemekten. Oysa her yol kendi hikayemizdir aslında. Unuturuz!

Emek vermeden, besleyip büyütmeden yemek isteriz dalındaki meyvayı ağacın.

Yanmak yerine hep ateş olmayı tercih ederiz. Cesur değilizdir çünkü. Çünkü bilmeyiz cesur yanımızın korktuğumuz tarafımız olduğunu.

Bu kadar zor mu, "zararın neresinden dönersen kârdır'' demek? İnan hiç zor değil! Hadi kalk ayağa! Yüzleş ve barış kendinle, hiç olmadığın kadar dürüst ol ve inan kendine!

İnananlar çoktan yol aldı aldılar...