''Kalp kırıklığını anlat'' dediler...

Kalp kırıklığı, kırılmış bir vazo gibidir. Tamir edilse bile kan sızdırır ve canınız acır.

Böyle bir durumda çok seçenek yok. Ya size el uzatan, sarılmak için göğsünü açan o eski kalp kıranla geçmişi bırakıp, geleceğe bakarsınız. Ya şimdinin ve geçmişin arabesk sancılarında onaylanmayı seçersiniz. Ya da kendiniz ve herkesle pazarlıkla, kendinizi tamamen ve yeniden inşa etmeye karar verirsiniz.

Hepsi çok saygıdeğer seçimler. Kimsenin haddi bu seçimleri değerlendirmeye de, yargılamaya da yetmez. Siz ne seçerseniz o ve bu kadar.

Kalp kırıklığı bireysel ve bu yüzden sübjektiftir. Kırıldığımız zaman, zihin objektif olamıyor. Ama yeni başlangıçlar için kendimize objektif olmadan, sorumluluklarımızı kabul etmeden, yeni bir başlangıçta mümkün değil.

İster size el uzatıp bağrını açanla sarılın, ister yas yaşayın, ister yepyeni bir size yönelin. Tümünde bu iki seçenek şart; ya eskilere, ya yenilere sevgiyle sarılmak şart.

O halde; kırdığımız kalplere sevgiyle sarılarak kalp kırmadan çıktığımız yollarda buluşalım.