Hadi Gaziantepspor’a alıştık 3, 4, 5... skor 1, 2 olduğumu sevinir hale geldik. Umudu Gazişehir’e bağladık. Müthiş bir çıkış yakalayıp, lig sıralamasında 4.cü sıraya kadar yükselen Gazişehir, alt sıralardan kurtulma mücadelesi veren Denizlispor’a üstelik de kendi saha ve seyircisi önünde 2-0 mağlup oldu.

Tahminlerin ötesinde bir skor.. Hafta içi zorlu Eskişehirspor deplasmanından farklı galibiyetle dönen Gazişehir ilk iki sıra için büyük bir avantajı kaybetti. Sezon başından beri yanında bulamadığı taraftarın müthiş çıkışla beraber yavaş yavaş Gazişehir’e ısınması ve süper lige çıkacağına inanması trübünlerin dolmasına neden olmuştu.

Anadolu’da “ayakların yere basması” diye bir deyim vardır.. Gazişehir’li oyuncuların da ayaklarının yere basması gerekir. Önemli olan sezon sonu.. Süper lige çıktın çıktın.. çıkamadın.. başarısızsın.. İşte bunu oyunculara anlatmak gerekir. Süper lig oyuncusundan fazla galibiyet primi verilen bir takımda, kart görme, mağlup olma gibi düşünce hasıl olmamalı... Mağlubiyete Kaza diyelim.. ayaklar yere bassın yeter..

Maça gelince; atamayana atarlar.. Son derece doğru.. 0-0 biten ilk yarının ardından Tugay’ın kırmızı kartı oyunun dengesini bozdu. İkinci yarı oyuna giren Serdar ve Webo’nun formsuz oluşu, Özgürcan’ı yalnız bıraktı. İleride fazla forvet ile oynamak, rakibi rahatsız edip baskı yaratır. Ama rakibin kontra atağında geriye gelinmezse de bedeli golle ödenir. Tugay’ın yokluğu ve Sinan’ın alan savunması yapamaması Denizlispor’lu M.Akyüz’ü 2 golüyle maçın adamı yaptı..

Mağlubiyetle çok büyük bir avantaj yitirilmedi.. Son değil... Özgüven önemli.. Bu kaydedilmediği sürece sorun yok.. Geçmiş olsun..