Son günlerde en çok duyduğum söz, "senin gibi olmak istiyorum."

"Benim gibi olmak!" Ben bir "HİÇ" im. Sahip olduğum hiçbir şey yok.

Mutlu yaşamayı, gülmeyi, sevmeyi, dans etmeyi, kahve içmeyi, kitap okumayı, yaşadığım anın içinde olmayı tercih ediyorum.

Bana ait yanılgılarım, hatalarım, hüzünlerim, fotoğraflarım, kelimelerim ile hiç benim olmayanlarımla yaşamın içinde olmayı tercih ediyorum.

''Hep güler misin böyle" diyenlere sesleniyorum!

"Hayır, ağlarım da'' Ağlamayı öğrenmeden, gülmenin değerini, lezzetini, kefini kavrayamazsınız.

Tıpkı diğer bütün duygularda olduğu gibi, mesela kendi dışında bir dünyayı yaşamayı riske etmiş insanları keşfetmedikçe, şaşırmayı öğrenemezsiniz.

Mesela kronik şekilde kendinden bihaber kaç insan gördünüz?

Kaç insanı istemeyerek kırdınız?

Kaç insan sizi isteyerek kırdı?

Denizin yosun kokusunu, yağmurun toprağa dokunduğu kokuyu, anasonlu içecek kokularını duymadan hangi özlemin tadına vardınız?

Acının kekremsi tadına kaç kez bulaştınız? Kendi karanlığınızda kaç kez yürüdünüz? Kaç kez kurbanı oldunuz riyakarlıkların, inançlarınızın arka sokaklarında kaç kez kayboldunuz?

Hangi bebeğin kokusuna benzettiniz aşkın kokusunu?

Eğer tüm bu duyguların harmanında beslendiyseniz, gülebilmenin ne kadar değer bir duygu olduğunu kavramışsınız demektir.

O halde; her daim gülebilmenin lezzetinde buluşalım.